Fietserpad

Verslag van onze fietstocht over het Fietserpad.

VAN PIETERPAD NAAR FIETSERPAD

Hoewel wandelen natuurlijk de beste manier is om Nederland te bekijken is dat niet echt iets waar ik warm voor loop. Toen wij dit jaar onze vakantie gingen plannen bedachten wij dat het wel leuk zou zijn om een fietsvakantie te gaan houden. Het Pieterpad is een wandelroute van de Sint Pietersberg in Limburg naar Pieterburen in Groningen. Dit pad loopt helemaal langs de grens van Nederland / Belgie / Duitsland en is 492 km lang. Gelukkig is er ook een fietsversie van dit pad bedacht: Het fietserpad. De route is wat langer omdat niet alle stukken van het Pieterpad met de fiets begaanbaar zijn. Het Fietserpad is in totaal 574 km lang. Vanaf 26 augustus 2013 willen wij het Fietserpad gaan ontdekken.

VOORBEREIDINGEN

Natuurlijk zijn we al enkele maanden bezig met dit plan om het Fietserpad te gaan fietsen. Met vaderdag heeft Frans het boek Het Fietserpad cadeau gekregen. Hierin staan de route, heel veel kaarten en informatie over wat je onderweg tegenkomt. Als je dit ook nog eens wilt gaan doen dan kun je hier het boek bestellen.

Je kunt ook een GPS-route downloaden, maar dit is ons nog niet gelukt. Misschien werkt het niet op mijn navigator? We willen daarom een laptop meenemen en iedere avond de route van de volgende dag goed bekijken.

We zijn ook lid geworden van Vrienden op de fiets. Ze geven ieder jaar een boek uit met adressen waar je kunt logeren als je bezig bent met een fiets of wandeltocht. Je logeert bij gastgezinnen op een logeerkamer en je krijgt een ontbijt, tegen een kleine vergoeding. Ik ben benieuwd hoe dat gaat bevallen. Als je meer wilt weten over Vrienden op de Fiets dan kun je hier naar hun site gaan.

 

Toch zijn er ook nog heel veel dingen waarvan we nog niet weten hoe we ze zullen gaan doen. Het wordt dus spannend de komende dagen.

We hebben al een gedeelte van de route bekeken via de site http://routeplanner.fietsersbond.nl/. Dit is een heel handige site om een fietsroute te plannen. Dit kan op allerlei manieren. Door plaatsnamen, adressen of routeknooppunten in te geven.

MAANDAG 26-08-2013 VAN UDEN NAAR MAASTRICHT

Onze tocht is begonnen. Vandaag zijn we van Uden naar Eindhoven gefietst. We hadden via de fietsrouteplanner de weg naar Eindhoven gepland. De kortste weg was nog 30 km. Helaas wil de kortste weg niet altijd zeggen de gemakkelijkste weg. Ongeveer 4 km van de route ging door mul zandpad en dat viel niet mee met onze met bagage volgeladen fietsen.

We waren om kwart over 1 in Eindhoven bij het station en konden nog net de trein van 13.32 uur halen en iets over half 3 waren we dus in Maastricht. Voor Sylvia: ik heb het gratis treinkaartje gebruikt!

In de trein stonden maar liefst 9 fietsen in de coupe, dus er kon bijna niemand meer door naar de wc. Er was ook een ander echtpaar wat ook aan het Fietserpad begon.

In Maastricht hadden we moeite om ons logeeradres te vinden. Uiteindelijk hebben we het gevonden en zijn we met het ov Maastricht in gegaan. In Maastricht hebben we een plattegrond van de stad gekocht. Bij goede bestudering van de kaart zijn we tot de conclusie gekomen dat we 3 keer de afstand van het station naar het logeeradres hebben gefietst voor we erbij uit zijn gekomen.

In Maastricht hebben we heerlijk op een terrasje gezeten, wat rondgewandeld en lekker Italiaans gegeten. Uiteindelijk zijn we teruggelopen naar het logeeradres, dus veel te veel gelopen. Ook nog weer eens de verkeerde kant uitgelopen. Gelukkig mag het morgen weer met de fiets.

DINSDAG 27-08-2014 VAN MAASTRICHT NAAR ELSLOO

Vanmorgen om 9:15 vertrokken we vanuit Maastricht. Het eerste stuk was eenvoudig richting België. Hier is ook het beginpunt van de route.

In Withuis begon een aardige klim over een smal fietspad. De klim duurde wel een paar kilometer en werd ook wel steil maar we hebben daarvoor niet gelopen. We hebben wél moeten lopen, maar dit werd veroorzaakt door wegwerkzaamheden dat was in de middle of nowhere bij het plaatje Libeek.

Vanaf 10 uur waren wij op zoek naar een kopje koffie maar de terrasjes waren niet aanwezig of niet open. Dus toen we een bakker zagen, hebben we lekkere kersencake gekocht en met water opgedronken. Na een pauze van 15 minuten zijn we richting Margraten gereden. Hier hebben we inkopen gedaan bij de Plus supermarkt.

We hebben de lunch genuttigd in de natuur op een pad richting oud Valkenburg. Het is er erg mooi met een paarse bloem op de heuvels en bomen met daarboven een paar roofvogels. Er waren nog wel een paar wandelaars die passeerden. Vanaf dit punt zijn we naar het kasteel Schaloen gereden. Hier hebben we rondgekeken. In Valkenburg hebben we verder niet rondgekeken daar zijn we vorig jaar met het gezin geweest en we herkenden de meeste punten wel weer.

Hierna kwamen we in Geulhem daar hebben we de Sint Gerlach kerk bezocht. Je mocht de kerk gratis bezoeken, maar een donatie werd wel op prijs gesteld. We hebben ook geen kerststalletje gekocht, hoewel ze hele mooie hadden.
Hierna zijn we verder gereden richting Elsloo. Van Meerssen naar Elsloo reden we ongeveer 8 km over een smal fietspad over de dijk langs het Julianakanaal.

We eindigden bij een kasteel waar we even op een terrasje hebben gezeten. Na het kasteel moesten we direct een heel steile weg op en dan ook nog met kasseien. Hier waren we niet echt op voorbereid, na de pauze. Frans schakelde al snel verkeerd waardoor zijn ketting eraf vloog. Ik ben toen ook maar afgestapt en samen zijn we naar boven gelopen, dit was gelukkig niet erg ver. Frans had er al snel de ketting weer op liggen. Bij Elsloo zijn we van de route afgeweken. Wij hadden in Neerbeek een logeeradres voor die nacht gevonden. Dus nog even 5 km extra gefietst.

WOENSDAG 28-08-2013 VAN ELSLOO NAAR NEER

Vandaag hebben we in totaal ruim 70 km gefietst. Ik was van plan om tijdens de hele vakantie mijn kilometerteller door te laten lopen. Zodat ik aan het einde van de vakantie zou kunnen zeggen. Ik heb de afgelopen 2 weken zoveel km gefietst. Helaas sprong de kilometerteller bij Thorn op 0 toen we een weg met heel hobbelige stenen omhoog moesten fietsen. Frans had iedere dag zijn kilometerteller op 0 gezet, maar hij drukte bij Leumolen op een verkeerd knopje, waardoor de teller op 0 sprong.

We hebben vannacht in Neerbeek overnacht bij vrienden op de fiets. Bij het ontbijt hebben we een ander echtpaar ontmoet (Emmy en Leo). Zij fietsen ook het fietserpad. Ze volgen echter niet de routebeschrijving, maar hebben zelf bij de route allerlei fietsknooppunten gezocht.

We begonnen met de 5 km van ons logeeradres terug naar de route. Daar hadden we al snel de eerste probleempjes om de weg te vinden. Volgens de route moest je de bordjes LF3b volgen tot in Illikhoven, maar er stond geen bordje LF3b. Mensen die er liepen vroegen we naar de weg. Ze waren daar goed bekend, maar van Illikhoven hadden ze nog nooit gehoord. Dit bleek ook een gehucht te zijn wat pas 20 km verderop lag. Gelukkig begrepen we al snel hoe de route verder moest gaan, want we moesten over een brug over het Julianakanaal en die zagen we iets verderop al liggen.

Het was een prachtige route met veel fietspaden (soms zelfs niet verhard) en door de mooie natuur. Bij Meers stond dat je scherp naar rechts moest gaan. Wij zijn daar gewoon rechtsaf gegaan. Niet veel verder kregen we al in de gaten dat we fout moesten zitten, want de weg die Grote Straat moest heten was een naamloos fietspaadje. We kwamen van een helling af en scherp naar rechts wilde zeggen dat je dezelfde weg terug moest gaan, maar dan aan de onderkant. Dit hadden we in Elsloo ook al eens gezien.

In Urmond moest je bij het kruispunt met de 2e pomp rechtsaf draaien. In de beschrijving staat “Bij de 2e kruising met een pomp” … dus toen wij een kruising zagen met een pomp dachten wij de 1e kruising zonder pomp gemist te hebben. Dus reden we een steile helling op. Al snel bleek ook hier dat het niet klopte. Dus vroegen wij aan wat mensen naast de weg hoe dat zat. In Urmond zijn maar liefst 3 kruisingen met een pomp erop. We zaten toch al snel weer op de goede route. Toch hadden we in slecht 8 km afstand al 3 keer problemen gehad met de route. Gelukkig ging het daarna een hele tijd zonder problemen verder.

Zelfs waar in de omschrijving staat bij monument een klein fietspaadje op zijn we gelijk goed door gereden. Het monument viel natuurlijk wel op, maar om op het fietspaadje te komen moest je achter het monument doorrijden en het was zo’n smal paadje dat Frans echt zoiets had van klopt dit wel, moeten we daarover.

De tocht ging verder door een stukje België. In Maaseik zagen we Emmy en Leo weer op een terrasje zitten. Net voor Thorn kwamen we weer in Nederland. In Thorn hebben we heel even een klein stukje rondgewandeld.

Daarna ging het weer niet goed om de route te vinden. Net voor het bord Heel moest je rechts een fietspad in. Soms is het moeilijk te zien dat je bijna in een plaats bent voor dat je er bent. Dit was ook in Heel het geval. In Heel hebben we bij een kinderboerderij even een kop thee gedronken. Daarna zijn we teruggereden naar het pad wat we in moesten. Daar hebben we een hele ronde gereden om een meertje in een prachtig natuurgebied, maar op het einde van de ronde stonden we inderdaad weer waar we begonnen waren en hadden we een afslag gemist waar de route verder ging. Frans denkt dat we eerder linksaf hadden moeten draaien en ik denk dat we op een gegeven ogenblik door een heel smal paadje, met een heel smal hekje terug naar het Julianakanaal hadden gemoeten. We besloten om niet hetzelfde rondje nog een keer te fietsen, maar voor een andere route te kiezen. Het viel echter niet mee om de route weer terug te vinden. Pas in Horn zagen we dat we bij kasteel Horn langs moesten. Dit was dus 6 km verder op de route.

De route gaat dus heel vaak over heel kleine fietspaadjes. Vaak niet verhard, maar altijd goed te fietsen. Meestal door heel mooie natuurgebieden. Het valt ons ook op dat de route net langs de meeste dorpjes afgaat, terwijl fietsrouteknooppunten vaak wel via de dorpen gaan.

De route ging verder naar Leumolen. Leumolen is geen plaats maar een oude watermolen in het Leudal. Dit dal is ook een heel mooi natuurgebied waar je schitterend kunt fietsen en wandelen. Bij de molen zijn we ook even afgestapt. Je mag gratis binnen rondkijken en er is ook een kleine tentoonstelling over het natuurgebied. De molenaar zei dat er een ijsvogel over onze hoofden vloog toen we naar het waterrad stonden te kijken, maar zelf hebben we die niet gezien.

Na de molen moesten we rechts een ruiterpad op. We sloegen net iets te vroeg rechtsaf, Bij een heel smal bospaadje, wat wel erg steil omhoog ging en Frans kwam met zijn fietstassen klem te zitten tussen de hoge randen van het pad. Een klein stukje verder kwamen we op het ruiterpad wat we moesten hebben.

We hebben in Neer overnacht bij Peter en Lea Oosterbos. Ze wonen ongeveer 3 km van de route af. Het was een schitterende overnachtingsplek. We hadden een heel huis tot onze beschikking. Een soort vakantiehuis in hun achtertuin. Boven waren 2 tweepersoonsbedden. Beneden was de douche, huiskamer en keuken. Alles zag eruit alsof het helemaal nieuw was. De paarden en kippen stonden net naast het huis. We zijn van plan om hier nog eens naar terug te gaan om de omgeving verder op de fiets te verkennen.

Volgens de routebeschrijving was het ongeveer 25 km van Elsloo naar Maaseik, 10 km van Maaseik naar Thorn en 20 km van Thorn naar Leumolen en nog 2 km naar Neer en nog 2,5 km naar het logeeradres. Dus alles samen zou het ongeveer 60 km zijn, maar als we de standen van onze kilometertellers bij elkaar optelden met het fout rijden erbij dan hebben we vandaag ruim 70 kilometer afgelegd. Ik kwam bij het optellen uit op ongeveer 77 km, maar volgens Frans is het minder. Toch jammer dat de tellers op nul zijn gesprongen.

DONDERDAG 29-08-2013 VAN NEER NAAR WANSSUM

Peter Oosterbos had voor ons een briefje gemaakt hoe we op de route terug moesten komen, maar dit had hij beter niet kunnen doen. Frans wou dezelfde weg terugrijden als we gekomen waren en dat was dus ongeveer 2,5 km. Peter stuurde ons via Roggel en die weg hebben we gevolgd, maar toen was het 7 km om op de route te komen en we zijn ook nog niet helemaal goed gereden omdat er ook geen straatnamen bij stonden en waarschijnlijk zijn ook de fietsrouteknooppunten die hij had genoteerd niet meer goed.

De tocht gaat weer verder. Soms fietsen we langs het Julianakanaal, dan weer langs de Maas en vaak door hele mooie bosgebieden of dan weer tussen de weilanden en akkers door. Langs het kanaal hebben we vaak ongeveer dezelfde snelheid als de boten die daar varen.

In Kessel zijn we even gestopt bij de ruïne van een kasteel. Er was net een aannemer bezig om uitleg te geven aan een groepje werkers over de restauratie van het kasteel. Er stond ook een groot bord bij het kasteel dat de restauratie eind 2013 zou beginnen. Ik heb heel stil staan luisteren naar zijn uitleg. Over dat het een degelijke bouw moest worden die er over 200 jaar nog zou staan, met een prachtig uitzicht over de Maas en de omgeving. Eindelijk hadden we ook een terrasje wat open was en dus zaten we om half 11 al aan een heerlijk kopje koffie met kersenvlaai.

We hadden vandaag zelf ook maar weer routeknooppunten bij de route gezocht en dat fietst toch wel een stuk gemakkelijker. We volgen toch steeds de route zoals hij in het boekje staat, maar met behulp van de knooppunten is het wel een stuk gemakkelijker om de weg te vinden. Ook daar waar even geen gebruik wordt gemaakt van de knooppunten.

Toch zijn we in Blerick toch weer even verdwaald. Ook volgens Frans hadden we de routeomschrijving goed gevolgd en toch kwamen we niet bij de kazerne uit. Toen ik op goed geluk dan maar de kazernestraat in wou rijden, vond Frans dat we dan toch eerst beter even de volgende weg op de route konden zoeken met zijn telefoon met gps. We moesten inderdaad de kazernestraat in en dan weer een zijstraat in om op de route te komen. Dit was even een minder stukje route over een industrieterrein. Even later zaten we echter weer in het buitengebied en hebben we op een bankje de boterhammen opgegeten die we ’s morgens gemaakt hadden. De picknickbank stond bij een kapelletje. Tijdens onze tocht zijn we waarschijnlijk al zo’n 50 kapelletjes en ongeveer evenveel kruisbeelden tegengekomen. We hadden ze eigenlijk al vanaf het begin moeten tellen.

Bij het plaatsje Wielder zijn we even van de route afgegaan. Het was vanaf daar 7 km naar Arcen en we zijn bij Arcen even in snel tempo door de kasteeltuinen gelopen. Het was pas kwart over 1 toen we al bij Arcen waren. We zaten dus nog heel goed op schema. De entree vonden we vrij prijzig om even een tuin te gaan bekijken. De beeldentuin en de oosterse tuinen vonden we heel mooi, maar de rest vonden we vooral veel Afrikanen en wat rozen, maar verder weinig bloemen.

Na anderhalf uur hadden we het allemaal wel bekeken en zijn we teruggefietst naar Wielder om de route verder te gaan. We hadden een verkorte route vanaf Arcen kunnen nemen, maar omdat we nog tijd genoeg hadden en het fietsen ging goed zijn we de 7 km teruggefietst naar de route. Toen we net op de weg terug waren, kwamen we Emmy en Leo tegen die toen naar Arcen gingen.

Bij theetuin de Roode Vennen hebben we nog een lekker kopje thee gedronken en daar hebben we toch maar eens de dobbelstenen tevoorschijn gehaald (voor een potje Yathzee), hebben we die ook niet voor niets meegenomen.

Het laatste stuk naar Wanssum was maar een saai recht stuk, met een pittig windje van voren, dus uiteindelijk waren we toch blij dat we op de bestemming waren. Ons logeeradres in Wanssum was vlak langs het Fietserpad en gemakkelijk te vinden. We werden hartelijk ontvangen door Toos van Lommen met een lekker kopje thee. Ze was eten aan het koken en het rook heerlijk. Zij en haar man Piet waren zelf ook pas net terug van een fietstocht van 50 km in de omgeving.

Eigenlijk zijn we zowat iedere dag wel rond half 6 op onze eindbestemming. Dan nemen we steeds even lekker een douche en kleden ons om, om daarna uit te gaan eten. In Wanssum was de keus niet zo groot. Er was een cafetaria of een Chinees. We kozen voor de Chinees die in een heel typisch gebouwtje zat. Het kwam Frans al bekend voor. Waarschijnlijk hebben we er jaren geleden al eens gegeten tijdens onze vakantie aan het Leukermeer.

Toen we bijna bij de Chinees waren zagen we Emmy en Leo fietsen, zij gingen ook bij de Chinees binnen. We hebben met zijn vieren aan een tafel gezeten. Het was gezellig om Fietserpad ervaringen uit te wisselen.

We waren pas rond 9 uur terug op het logeeradres. Daar hebben we nog een uurtje gezellig zitten praten met Toos en Piet van Lommen. Het Fietserpad hadden ze nog nooit gefietst, maar ze hebben wel lange tochten daar in de omgeving gemaakt en ook al een paar landelijke fietstochten (van de LF borden). Verder gingen ze ook veel in Duitsland fietsen (het is maar een paar kilometer naar de grens). Ze vertelden dat het Pieterpad ook vlak langs hun huis liep en dat ze daarom ook regelmatig wandelaars kregen om te overnachten. Ze vertelden dat we het Pieterpad zouden kunnen herkennen aan rood/witte vlaggetjes op borden.

 VRIJDAG 30-08-2013 VAN WANSSUM NAAR NIJMEGEN

Na een goed ontbijt en uitgezwaaid te zijn door Toos gingen we weer op weg. Zoals altijd zaten we rond 09.15 uur op de fiets. Hoewel de voorspelling was dat het weer minder zou worden, was het heerlijk zonnig. Als we beginnen ligt de temperatuur nu meestal rond 16 graden, maar rond 10.00 is het vaak al 19 graden en de laatste dagen is het in de loop van de dag steeds opgelopen tot ruim 25 graden.

Tot Boxmeer ging de fietstocht voorspoedig. In Boxmeer heb ik de fietsteller weer op 0 gezet omdat we daar aan een nieuwe etappe van de route begonnen. Iedereen adviseert eigenlijk ook om dat te doen omdat je dan tijdens het fietsen ook kunt zien wanneer je weer een aanwijzing tegen moet komen. Soms fiets je kilometers zonder iets te hoeven kijken en dan opeens volgen de veranderingen elkaar in snel tempo op. Op dat moment hadden we 16,8 km gefietst. Vanaf Boxmeer tot Gennep was de route niet helemaal duidelijk. We zijn per ongeluk een doodlopende weg ingereden, terwijl we 200 meter verder een fietspad in hadden gemoeten. De weg liep pas na ongeveer 1 km dood. Even later stond er in de route “Op viersprong van zandwegen schuin RD=R en meteen weer L, wordt asfalt.” We kwamen op een soort Y-splitsing uit met links ook nog een weg schuin terug. Ik koos dus voor de rechter rechtdoor weg, maar na 1 km hadden we nog steeds geen weg naar L die asfalt werd. Toen vond Frans dat we toch de linker rechtdoor weg hadden moeten nemen, zoals hij toen al had gezegd (maar niet heus). Dus zijn we weer terug gefietst. Uiteindelijk bleken we wel goed uit te komen door de linker rechtdoor weg te nemen.

In Gennep kwamen we weer eens echt door de plaats heen, vaak gaan we om plaatsen heen. Het was ook al half 12 en we zagen eerst een supermarkt. Schijnbaar de 1e Jan Linders supermarkt van Nederland, getuige de platen in de winkel. Daar hebben we heerlijke luxe broodjes gekocht en melk en vers fruit voor later op de dag. We hadden nog steeds geen koffie gehad, maar toen we even later verder het stadje inreden zagen we een druk terras en daar zijn we even gaan zitten voor een kop koffie. We hebben nog een klein rondje door het stadje gemaakt en dat zag er allemaal heel mooi en gezellig uit. Zo was er een pleintje met de Martinustoren en daar was net een bruidspaar getrouwd. Het klokkenspel in de toren had al 3 keer daar komt de bruid gespeeld voor de bruid en bruidegom beneden waren.

Achter de Martinustoren lag het Ellen Hoffmannplein. Dit is een heel mooi plein met heel veel tegelmozaïeken. Net voor het riviertje de Niers hebben we op een bankje onze broodjes zitten eten.

Even later moesten we linksaf draaien bij een pad wat er heel slecht uitzag. Ik had al 2 keer tegen Frans gezegd dat we daar af moesten draaien toen hij nog een keer vroeg “weet je wel zeker dat we daar af moeten draaien”. Natuurlijk wist ik het niet zeker, want ik was er nog nooit eerder geweest. In de beschrijving stond “Op splitsing links zandweg (Henakker) en dat zandpad heette Henakker er stond een duidelijk straatnaambord bij. Het ging wel ongeveer 5 meter behoorlijk steil omlaag door heel rul zand. Het eerste stuk hebben we dan ook gelopen. Na ongeveer 10 meter werd het pad ook een stuk beter en konden we weer op de fiets verder.

Daarna ging de tocht verder richting Plasmolen, maar daar waren we alweer voorbij voor we er erg in hadden. Volgens een VVV folder in Gennep moet Plasmolen een kunstenaarskolonie zijn. Net na Plasmolen stond in de omschrijving de 1e weg schuin omhoog. Eerlijk gezegd was het dat ook en dan vooral omhoog. Dit was ook weer een pittige klim, die wel enkele kilometers aanhield. Omdat de naam Zevenheuvelenweg al vergeven was hebben ze dat pad maar Zevendalseweg genoemd. Op 18,1 km van Boxmeer moet je dan rechtsaf slaan, maar naar links staat dan een bordje naar de Mookerheide en het uitzicht wat je dan hebt is geweldig. Dan zie je pas hoeveel je gestegen bent in de 2,5 km die je dan afgelegd hebt op de Zevendalseweg.

Aan het einde van dat lange pad langs de Mookerheide af hebben we even een kopje thee gedronken. Dit was precies op de grens van Limburg en Gelderland. We hebben het gebied van de Limburgse vlaai dus achter ons gelaten.

We zijn nog even een klein stukje om gefietst om het jachtslot van Mook te gaan bekijken. Dit is een mooi wit gebouw. Er werd toen ook een bruiloftsfeest gehouden.

In de bossen van Heumensoord raakten we weer de weg kwijt. Frans heeft toen met zijn telefoon gekeken hoe wij op de Panovenlaan in Nijmegen konden komen om de route weer verder op te pikken. Het plan was eerst om door te fietsen naar de Waalkade en dan naar Vicky te fietsen, waar we de nacht door zullen brengen. Alleen op een gegeven moment stond er op de route dat we rechts een bosweg in zouden moeten, maar die hadden we ook weer gemist. Aan de Groesbeekseweg hebben we nog geprobeerd of een fietsenmaker tijd had om mijn fiets te repareren. Ik heb 2 spaken gebroken, maar de fiets kon pas dinsdag klaar zijn. Dat hebben we dus maar niet gedaan. We zaten al weer bijna midden in Nijmegen, toen we besloten maar niet naar de Waalkade te fietsen omdat we toch al niet meer op de route zaten. We zijn rechtstreeks naar Vicky gefietst, waar we al rond 4 uur waren. Om kwart over 5 kwam Vicky thuis. Frans is nog met haar naar een fietsenmaker gereden, maar ook die had geen tijd om de fiets te maken. Hij heeft er wel de kapotte spaken uitgeknipt.

Bij Vicky hebben we even gedouched en ons opgefrist. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Eten + Drinken aan de Groesbeekseweg. Dit was een tip van Sylvia. Het was er erg druk. We hadden met zijn drieën er voor gekozen om Kip Korma, Bobotie en Zalmlasagne te bestellen. We hebben elk van ieder schaaltje eenderde opgegeten en daarna de schotel doorgeschoven. Het waren alle drie heerlijke gerechten en de schotels waren van normale proporties.

Wij hebben die nacht in Vicky’s bed geslapen, terwijl Vicky naar Uden ging om daar te slapen. Aan het einde van de dag stond de kilometerteller op 42,56 km. In Boxmeer had ik hem nog op 0 gezet. De totaal afgelegde afstand voor die dag kwam daarmee op 59,36 km, maar dit is dus inclusief de afstand van en naar het restaurant.

ZATERDAG 31-08-2013 VAN NIJMEGEN NAAR AALTEN

We waren al op tijd wakker (07.40 uur). Vicky had voor ons ontbijtje gezorgd, maar ondanks dat waren we toch pas ongeveer op onze gewone tijd klaar voor vertrek. Het was bewolkt maar droog toen we vertrokken. We moesten de sleutel van Vicky nog even bij Sylvia in de brievenbus stoppen (dat is maar 300 meter verderop). Toen we bij Sylvia de straat uitfietsen begon het al wat te druppelen. Een paar honderd meter verder zijn we toch maar gestopt om even de regenkleding aan te doen. Al snel viel het er toen behoorlijk uit. We zijn verder gereden tot aan de Waalbrug en zijn toen daar toch maar even blijven schuilen omdat de regen echt met bakken uit de lucht kwam. Bij mij viel het wel mee omdat ik een regencape aan had, maar Frans kon zijn korte broek al uitwringen. De regenbui was al snel weer voorbij. Frans vond het jammer dat we bij Vicky niet nog even op buienradar hadden gekeken, want als we dit geweten hadden, dan hadden we beter een halfuurtje later kunnen vertrekken.

Van Nijmegen zelf hebben we dus heel weinig gezien. Vrijdag zijn we direct naar de kamer van Vicky gegaan en op zaterdag viel het dus niet mee om iets te zien door de regen. Bij Nijmegen wonen we niet al te ver vandaan en tegenwoordig zijn we er zo op de fiets als we willen.

Daarna ging de tocht verder door de Ooijense polder. Dit is een prachtig natuurgebied met heel veel plassen en water en heel veel vogels in de plassen en natuurlijk ook veel schapen. We fietsen het grootste deel van de tijd over rustige wegen over dijken. Omdat je wat hoger fietsen had je een schitterend uitzicht over de omgeving. De rit ging heel voorspoedig met de wind in de rug en het werd al snel weer een fijn temperatuurtje van rond 20 graden.

Vlak voor Kekerdom had ik opeens een lekke voorband. Het was maar een klein gaatje maar gelukkig vonden we het dit keer snel. Nadat ik echter een paar meter gefietst had zag ik dat de band er niet goed op lag. Het leek wel tijdens het fietsen of ik een slag in mijn wiel had. Bij het ventiel zat de binnenband tussen de buitenband. Dus moesten we de band weer leeg laten lopen, de binnenband goed doen en weer opnieuw oppompen. Alles samen heeft het toch zeker een halfuur geduurd voor we weer verder konden. Net na de kerk van Kekerdom gingen we de Millingenwaard in.

We moesten 2 km de bordjes tot de theetuin/rozentuin volgen en we waren inmiddels toch wel aan een kop koffie toe. Bij de theetuin stond bij de ingang dat de entree € 5,00 per persoon was inclusief een consumptie. Frans moest nog even opmerken dat het wel een erg duur kopje koffie was en dat hij geen behoefte aan de tuin had. Ik had zoiets van ach dan drinken we een kop koffie en lopen we straks heel snel een rondje door de tuin, dan hebben we dat ook weer gezien. Zo hebben we het ook gedaan. Het was wel een heel mooie tuin. Met heel veel kleurige bloemen en zithoekjes.

Toen we even verder fietsten zagen we opeens Emmy en Leo weer voor ons fietsen. We hebben met ze opgefietst tot het veer van Millingen. Het was gezellig om weer even met ze te praten. Na het veer zijn wij gelijk verder gegaan met de route. Zij bleven nog een tijdje bij het routeknooppuntbord staan. We waren al weer een eind op weg voor we in de gaten hadden dat zij niet kwamen. Daardoor hebben we geen afscheid van ze genomen. Bij Spijk en Lobith zijn we weer iets verkeerd gereden. En dan twijfel je toch weer een tijdje of je wel goed zitten. Daarna ging de route een stukje door Duitsland. We dachten de heuveltjes achter ons gelaten te hebben, maar voor Stokkum zat toch opeens weer een heel gemeen klimmetje. Daarbij begon het ook nog eens behoorlijk te regenen. We zaten al te denken om maar even te gaan schuilen toen het toch al snel weer voorbij was.

Even later kwamen we op een bijzondere manier ’s Heerenbergh binnen. Het was opeens heel druk met wandelaars en fietsers op het pad. Daarna kwamen bij een punt waar ze een soort toneelstuk aan het opvoeren waren. De plaatselijke tv was er ook aan het filmen. In de omschrijving stond dat we aan de achterkant het kasteel binnen konden rijden, maar we konden er ook omheen rijden naar de voorkant. We kozen in verband met de drukte voor het laatste.

We hebben onze fietsen bij de kerk van ’s-Heerenbergh geparkeerd. Omdat de kerk open was besloten we daar ook even een rondje doorheen te maken. Er was ook een soort kunstmarkt tussen de kerk en het kasteel “Huis Bergh” en er werden toneelstukjes opgevoerd. Het was erg leuk om een rond te lopen over de markt en door het indrukwekkende kasteel van ‘s-Heerenbergh.

Na het rondje zijn we even op een terras een kop thee gaan drinken en om even te overleggen hoe we verder zullen gaan. Tot nu toe hebben we steeds de dag van tevoren het logeeradres voor de volgende avond besproken. Dat hebben we vandaag niet gedaan om diverse redenen. Er was slecht weer voorspeld en dan weet je niet of het lukt om nog een behoorlijke afstand af te leggen. Verder konden we of in Gendringen/Ulft logeren of anders moeten we 20 km verder fietsen tot Aalten en dat is toch nog wel een hele afstand. Tot Gendringen was het vanaf Nijmegen ongeveer 53 km. Het was pas 3 uur ’s middags en het was nog maar 10 km tot Gendringen. Het was inmiddels stralend weer geworden en weer heerlijk warm om te fietsen. We hadden de wind in de rug en het fietsen ging ons nog heel goed af. Daarom besloten we om vandaag maar een grotere afstand af te leggen en door te fietsen naar Aalten.

Op het terras hebben we 3 adressen in Aalten gebeld. De eerste 2 adressen waren al bezet. Het derde adres had zoiets van vandaag nog komen logeren? Wanneer kom je dan? Ik moet het huisje nog schoonmaken en de bedden verschonen en morgen sta ik op een markt. Ik wou al zeggen dat ik nog wel andere adressen had om te bellen als het niet uitkwam. Toen ze zei dat het goed was en dat we welkom waren om te logeren in haar tuinhuis. Ik had haar ook al verteld dat we nog een flink eind moesten fietsen en dat het misschien wel 6 uur kon worden voor we bij haar waren.

Bij de kerk van ’s Heerenberg kwamen Emmy en Leo ons weer tegemoet. We hebben ze nog verteld dat wij nog een heel eind verder zouden gaan. Zij hadden ook plannen om nog in Duitsland bij vrienden langs te gaan. We hebben nu dus echt afscheid genomen. Ik verwacht niet dat we ze nog tegen zullen komen.

In Gendringen hebben we nog even wat fruit ingeslagen voor onderweg, want het was dus wel duidelijk dat we de volgende 15 km niets meer zouden tegenkomen. Het ging inderdaad nog heel goed. De wind stond in de rug en we fietsten met gemak 18 tot 20 km per uur. We hadden ook geen probleem om de weg te vinden, want het waren lange wegen die goed aangegeven stonden en geen zandpaden door bossen heen. Bij Aalten gingen we kijken welke kant we op moesten voor ons logeeradres. Omdat er in de gids alleen maar adressen staan hadden we geen idee waar we het moesten zoeken of wat we zouden krijgen. Op internet kun je wel nog de locatie opzoeken en soms staat er iets meer informatie bij. Het bleek dat we om op het adres te komen weer ongeveer 2,5 terug moesten fietsen en dat het dus ook ver buiten Aalten lag. Toen we echter op het adres aankwamen hadden we direct zoiets van waaw, zou dat het tuinhuisje voor ons zijn. Het zag er zo leuk uit. Het bleek inderdaad dat huisje te zijn. De eigenaresse was nog buiten de stoep aan het vegen toen we aankwamen en alles zag er super netjes uit. Het is een heel mooi huisje niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Het ziet er ontzettend leuk uit. Het is heel klein, maar het heeft alles wat je nodig hebt en zelfs nog meer, want er zit ook nog een afwasmachine in. De slaapkamer staat een tweepersoonsbed in en een kleine kast. Door het gebruik van oude deuren uit de boerderij lijkt het bijna een bedstee. De badkamer heeft achterin een wc en daarvoor een douche met 2 gordijnen. Achterin was de ruimte net te laag om er te kunnen douchen. Het huisje wordt het Kruudhuuske genoemd en is ook voor langere tijd te huur. Zie ook www.kruudhuuske.nl

Het nadeel was dus wel dat we ’s avonds toch weer een flink eind moesten fietsen om bij een restaurant te komen. Op en neer naar Aalten was nog eens 9 km fietsen. We hebben heerlijk gegeten bij restaurant Stegers in Aalten. We bestelden kipfilet met gegrilde champignons, ui en paprika. We kregen er een klein schaaltje friet en gebakken aardappeltjes bij en nog een grote schaal met diverse groenten. Op de schaal met groenten lag: witlof, bloemkool, erwtjes en worteltjes en flodderbonen (tuinbonen). Het smaakte ook allemaal heel erg lekker.

Het huisje staat dus heel erg in het buitengebied. Er is geen tv en de internetverbinding is slecht, maar de ligging is geweldig. Vandaag hebben we dus in totaal 88 kilometer afgelegd. Vanavond hebben we de rest van de route zitten plannen en we hebben het ingedeeld in ongeveer gelijke etappes. Als alles verder goed gaat hopen we vrijdagmorgen al op het Wad te staan.

ZONDAG 01-09-2013 VAN AALTEN NAAR HAAKSBERGEN

Vandaag hadden we wat meer moeite om op gang te komen. Annelies had een overvloedig ontbijt voor ons neergezet, met vers afgebakken broodjes. We vonden het zonde om die te laten staan en hard te laten worden. Verder is de kans redelijk dat we vandaag weinig tegenkomen waar we kunnen lunchen of iets dergelijks omdat we weer om alle plaatsen heen gaan. We hebben daarom besloten om een vergoeding achter te laten voor de broodjes en wat er over is mee te nemen voor de lunch. Meestal zijn we om 09.15 uur op weg, maar vanmorgen was het pas 10 uur.

Het was 4 km fietsen om weer op de route te komen. Het eerste stuk ging nog wel voorspoedig. Rond half 11 waren we al in Bredevoort. Ook hier ging de route langs af, maar er stond wel op de route dat je even het centrum in moest gaan om het dorpje te bekijken. Bredevoort staat bekend als boekendorp en er waren dan ook huizen die in hun tuin een boekenkast met boeken of een marktkraam met boeken hebben staan die te koop zijn.

Op het marktpleintje hebben we een kop koffie gedronken met appeltaart erbij. Het was een heel groot stuk appeltaart, maar met vooral veel appels, dus misschien toch nog wel een beetje gezond. Op de markt was ook een stenenmarkt bezig. Er waren allemaal kraampjes met bijzondere stenen.

Na Bredevoort konden we de route niet volgen. Het ging goed tot 6,5 km en toen waren we midden in het bos. De genoemde paddestoel konden we niet vinden en we zijn eerst linksaf gegaan, zoals in de beschrijving stond, maar dan klopte de route verder niet. Toen heeft Frans met zijn telefoon gekeken en hij dacht dat we nog iets verder rechtdoor moesten, ook al was dat een eigen weg. We zijn die weg ingegaan, maar die was niet te fietsen. Het zand was zo zacht dat het zelfs moeilijk was om met de fiets aan de hand vooruit te komen. Aan het einde van het pad kwamen we bij een boerderij, maar vanaf daar ging er ook een verhard pad naar de doorgaande weg. Toen we daar waren konden we er nog niet uitkomen hoe we verder moesten. We hebben besloten om dan naar routepunt 28 te fietsen en daar verder te kijken. Toen we bijna op routepunt 28 waren kwamen we opeens weer op een punt in de beschrijving uit.

Verder ging het vandaag goed met het vinden van de route, maar het fietsen ging niet echt goed. We hadden bijna de hele dag een vrij krachtige wind recht van voren. We hadden daardoor het gevoel dat iedere kilometer bevochten moest worden. We hebben het de hele dag droog gehouden, maar het was een stuk frisser als de afgelopen week. Rond 12 uur was het pas 19 graden. Om een uur of 3 was het toch ruim 23 graden geworden, maar door de wind voelde het nog steeds koud aan. De weg ging ook langzaam omhoog, vals plat, het leek wel alsof de weg plakte en de meeste tijd haalden we amper 14 km per uur, terwijl we gewoonlijk 18 tot 20 km per uur rijden. Gemiddeld kwamen we toch uit op bijna 15 km per uur.

De route ging dus de hele dag door natuur en buitengebied. Het waren vaak lange rechte wegen. Een klein stukje ging nog door Duitsland. In het natuurgebied Zwillbrocker Venn stond dat je ook een klein stukje van de route af moest gaan om de flamingokolonie te kunnen zien. Het bleek dat je een heel klein bochtje van het pad af moest om bij een uitzichtspunt over het meer te komen. Wij hebben dat stukje bijna helemaal gewandeld om even niet te hoeven fietsen. Er stond helaas nog maar 1 flamingo.

Op een punt vlakbij Haaksbergen stonden we even te kijken of we wel echt rechtdoor moesten of toch af moesten draaien. We waren er al heel snel uit, maar op een bankje zaten 3 mensen die vroegen of ze ons konden helpen en waar we naartoe wilden. We hebben even rustig met ze staan buurten en uitgelegd wat we aan het doen waren, om ook daar even de benen te kunnen strekken. De mensen vertelden ons dat we nog een mooi stukje zouden krijgen langs een watermolen af.

’s Morgens hadden we nog snel even gekeken naar de adressen van Vrienden op de Fiets in Haaksbergen. Toen we zagen dat er 1 adres was wat bijna op de route lag en waar je in het tuinhuis mag logeren was de keuze voor ons gauw gemaakt. ’s Middags hebben we gebeld naar het adres en het was nog vrij en we mochten komen. Het ligt wel een paar kilometer buiten Haaksbergen.

Net voor we bij het adres waren fietsten we nog langs bloeiende heidevelden. We mogen logeren in een soort verbouwde garage. Het is wel weer een slaapkamer en badkamer met douche en wc en een woonkamer/keuken. Dit adres heeft een goede internetverbinding en een luxe tv.

Toen we vroegen waar we in Haaksbergen goed konden eten, wist de gastheer daar niet veel over te zeggen. Zij aten zelden in een restaurant en zeker niet in Haaksbergen. We hebben even op internet gekeken wat de mogelijkheden waren en die waren er volop. We kozen uiteindelijk voor het Israëlische restaurant Jeruzalem. Het was een klein restaurant en niet erg sfeervol. Op een gegeven moment zat het helemaal vol. Er kwamen ook heel veel mensen een maaltijd afhalen. Het eten smaakte voortreffelijk. De gebakken aardappeltjes waren heerlijk en ook de salade. Het was wel weer erg veel vlees.

Vandaag hebben we in totaal 74 km afgelegd, terwijl de route maar 60 kilometer was.

MAANDAG 02-09-2013 VAN HAAKSBERGEN NAAR VASSE

Vanmorgen was ik al om 10 over 7 wakker en Frans vroeg om kwart over 7 al hoe laat het was. Ik ben toen ook al snel opgestaan. We willen vandaag ook op tijd op weg gaan, zodat we onderweg nog tijd hebben om onze fietsen te laten repareren. Ons logeeradres had al ontbijtspullen in de koelkast voor ons klaargezet, dus daar hoefden we ook niet op te wachten. Om half 9 zaten we alweer op de fiets. Een boswachter die vuilnisemmers aan het leegmaken was reageerde ook heel verbaasd om zo vroeg al fietsers tegen te komen. Het begin van de tocht ging weer door een heel mooi natuurgebied. De heide staat nu volop in bloei en we reden langs uitgestrekte velden met bloeiende heide. De velden zijn paars in allerlei schakeringen. Ook lagen er hier en daar vennen en soms ziet het er wat moerassig uit.

Om 9 uur ’s morgens waren we al in Buurse. Onze gastheer had uitgezocht dat in Buurse een fietsenmaker zit die op maandag open is. Ik had bedacht om dan ’s ochtends op te bellen of hij tijd had om het te maken, maar Frans vond dat het over de telefoon zo gemakkelijk nee te zeggen is en dat we er beter gewoon naartoe konden fietsen. Het was ook niet zo ver van de route. Toen we bij de fietsenmaker aankwamen zei hij inderdaad dat hij geen tijd had. Hij was druk met een fiets bezig en die moest over 1 uur klaar zijn. ’s Middags had hij wel tijd, maar wij wilden natuurlijk niet een halve dag wachten op reparatie. De reis is nog lang tot het Wad. De fietsenmaker had even gekeken en hij zei dat er inmiddels al 3 spaken stuk waren en Frans voelde ook wel dat er al een behoorlijke slag in het wiel zat. Frans heeft ook weer behoorlijk veel last van zijn schouder. De vraag is of het komt door het voorover hangen op het stuur of door iedere keer de schok opvangen van het fietsen over zandpaden en dan ook nog eens met een slag in het wiel. De fietsenmaker vond in ieder geval ook dat je er niet verder mee kon fietsen. Maar hij zei ook dat het erg veel werk was omdat het wiel er helemaal uit moest en alle tandwielen moesten eraf enzovoort. Frans vertelde toen dat hij zelf ook wel het een en ander kon doen, behalve dan de nieuwe spaken erin zetten. Uiteindelijk is Frans dus maar gewoon begonnen met het wiel eruit te halen en de band eraf en dergelijke en toen heeft de fietsenmaker toch maar mee geholpen om er nieuwe spaken in te zetten en de slag uit het wiel te halen. Om 10 voor 10 lag het wiel weer als nieuw op de fiets. De fietsenmaker vroeg maar euro 15 voor de nieuwe spaken en de hulp. Frans heeft een flinke fooi gegeven, omdat wij blij zijn dat we weer verder kunnen. Bij mij zijn er ook 2 spaken gebroken, maar ik heb nog geen slag in het wiel. Mijn wiel heeft ook een ander systeem van spaken en de spaken zijn dikker. Frans heeft ook de meeste bagage op zijn fiets. Ik heb voor hem op een rommelmarkt een grote fietstas van DHL post gekocht en daar passen 2 kleine koffers in. Ik heb alleen de picknickspullen en wat schoenen en jassen in mijn fietstassen.

Een eindje verder op de route moesten we rechtsaf een straat in. Maar bij die straat stond geen naambordje, terwijl er in de route wel een naam bij stond. Ietsje verderop was een splitsing met een grotere weg, waar wel een naambordje bij stond. Dus zijn we verder gereden naar die weg, maar daar zagen we ook niet de weg die we in moesten. Frans heeft met zijn telefoon gekeken hoe we verder moesten, maar ook daar kwamen we niet helemaal uit. Gelukkig kwam er een fietser voorbij die heel goed alle wegen kende. Hij vertelde dat we vanaf dat punt rechtsaf de Smalenbroekweg in konden draaien, maar dat de route eigenlijk was om een klein stukje terug te fietsen, daar rechtsaf te draaien en een klein stukje verder weer linksaf en dat je dan iets verder op de Smalenbroekweg uit zou komen. Ik wou terug fietsen om de route te fietsen. Frans vond dat niet nodig. Hij noemde dat nou echt weer vrouwenlogica om een beschreven route te willen volgen in plaats van gewoon de kortste weg naar een punt te nemen. Mijn argument is dan dat als we de kortste route van België naar het Wad hadden willen nemen dat we dan niet het Fietserpad hadden moeten gaan fietsen, want dat neemt meestal ook niet de kortste route tussen 2 plaatsen, maar wel vaak een mooie route. In ieder geval hebben we dus onder flink gemopper van Frans de route gevolgd. Steeds zo van dan hadden we dit huis niet gezien en deze koeien hadden we dan ook gemist. Hier in Overijssel komen we regelmatig tegen dat naamborden van wegen niet aan het begin en einde van de weg staan, als je er nog iets aan hebt, maar vaak in het midden van de weg, zodat je dan pas weet, we zitten inderdaad nog goed.

Om kwart over 11 waren we in Glanerbrug. Daar zijn we eerst naar een supermarkt gegaan, want die kwamen we het eerst tegen op ons pad. Daar hebben we broodjes en fruit gekocht en gevraagd waar we daar koffie konden gaan drinken. Ze wezen ons naar een bakker aan het einde van de straat. Natuurlijk hebben we er toen ook maar een lekker stukje gebak bij genomen. We hadden eigenlijk zelfs spijt dat we al broodjes gekocht hadden, want de belegde broodjes die ze daar hadden liggen zagen er ook erg gezond en lekker uit. Ze gingen ook als zoete broodjes over de toonbank. Daar hebben we ook weer de slaapplek voor de nacht geregeld. In Ootmarssum was geen plaats voor ons, maar in Vasse waren we van harte welkom. Dit was wel ietsje verder als we gepland hadden om te gaan fietsen, maar gelukkig was de fiets repareren dus ook flink meegevallen in tijd.

Tussen Glanerbrug en Losser hebben we op een bankje naast de weg geluncht. Het is de hele dag al somber weer. Met veel grijze wolken en harde wind. We hadden vanmorgen toch allebei nog een korte broek aangedaan en Frans vond het nog prima, maar ik had het koud. Ik heb dus onderweg toch maar even achter een boom een lange broek aangedaan en dat voelt toch een stuk beter aan.

Net na Losser ligt het natuurgebied Lutterzand. Hier stroomt de Dinkel doorheen. In de routeomschrijving stond dat je hier even 500 meter het pad in moet gaan om bij een prachtige meander van de Dinkel te komen die een steilwand in het stuifzand maakt. Het was inderdaad een schitterend natuurgebied, met de rivier die overal doorheen kringelt, zandverstuivingen en omgevallen bomen. Het pad was beslist niet op de fiets te doen, die hebben we al snel op het pad achtergelaten om lopend een stukje het gebied in te gaan.

Ook iets verderop bij landgoed Singraven zie je overal de Dinkel stromen. Soms splits hij zich op, om even verderop weer bij elkaar te komen. Bij landgoed Singraven staat ook een watermolen. Jammer genoeg was die op maandag ook gesloten, anders hadden we daar een kopje thee kunnen drinken. Toen we daar waren miezerde het een beetje. Het was niet erg genoeg om er regenkleding voor aan te doen, maar het was ook niet droog.

Even verderop was er bij een boerderij een terrasje. Daar kon je bellen als je koffie met appeltaart wilde bestellen. Gelukkig kon je er ook een kopje thee zonder appeltaart krijgen.

Richting Ootmarssum reden we langs een kanaal wat rond 1900 is uitgegraven. Toen ze echter klaar waren met het kanaal uitgraven voldeed het al niet meer aan de eisen van de tijd. Er is dus nooit over gevaren. Het kanaal is echter wel een heel mooi natuurgebied geworden. Een broedplaats voor veel vogels, maar ook kikkers en padden komen er hun eitjes leggen.

Door Ootmarssum zijn we wel weer doorheen gereden. Het was een erg leuk plaatsje om de zien met heel veel mooie oude huizen. Na Ootmarssum ging de weg weer behoorlijk omhoog. De hoogte ging daar van 30 naar 70 meter. Gelukkig was er nergens een heel steile klim. Toch heb ik mijn fiets terug moeten schakelen naar de 2e versnelling en dan haalde ik nog maar 8 à 9 km/uur. Vanaf Ootmarssum hadden we de wind recht van voren, omdat we nu weer naar het westen fietsen.

We waren om kwart over 4 al in Vasse. Dit keer geen eigen huisje, maar een mooie logeerkamer. Frans was bang dat er in Vasse geen restaurant zou zijn, want het is maar een klein plaatsje. Toch zijn er wel 4 restaurants. Een aantal daarvan zijn wel juist op maandag gesloten, maar bij gasterij De Bakker hebben we heerlijk gegeten.

Vandaag hebben we weer ruim 60 km van de route afgelegd, maar natuurlijk toch ook weer enkele extra kilometers gemaakt.

DINSDAG 03-09-2013 VAN VASSE NAAR OOSTERHESSELEN

Vandaag waren we zoals gewoonlijk rond 09.15 uur weer op pad. De route ging van Vasse door Duitsland heen naar Oosterhesselen in Drente. Al direct toen we Vasse uitgingen begon de weg flink te klimmen. Dit viel zeker in het begin niet mee, want de spieren en knieën waren nog niet opgewarmd. Ik moest wel weer terug naar de 1e versnelling, maar verder ben ik zonder al te veel moeite iedere helling en bult weer rustig op gefietst.

Het eerste stuk van de route ging prima en al snel waren we in Uelsen. Daar zagen we een terrasje waar je koffie kon krijgen en er zat ook weer een bakker bij. Bij de bakker hebben we weer allebei een lekker stuk gebak bij de koffie gezocht. Bij die winkel hebben we ook broodjes en melk voor de lunch gekocht, want het ziet er weer naar uit dat we verder op de route weer weinig gaan tegenkomen. Uelsen is ook best een leuk plaatsje om te zien, met veel beelden.

Op een gegeven ogenblik stond er dat we de Grüner Weg op moesten. Toen we echter op het punt kwamen waar die moest beginnen zagen we geen splitsing, zoals in het boekje stond, maar een kruising. We zijn toen doorgefietst in de hoop dat we snel weer een splitsing tegen zouden komen. De splitsing kwam pas aan het einde van de weg, maar daar was geen Grüner Weg. We kwamen wel bij een voorrangsweg en in de beschrijving stond dat je vanaf de Grüner Weg de voorrangsweg moest oversteken. We zijn toen een stuk teruggereden over de voorrangsweg en toen kwamen we vanzelf weer uit bij de Grüner Weg.

Een eindje verderop de route stond dat de weg tot Grossringe slechte zandweg zou zijn en dat je als je lekker door wou fietsen of als het slecht weer was beter de grote weg kon volgen. Wij besloten om toch over het zandpad te gaan. In de omschrijving stond dat je bij een boerderij over het erf moest gaan, tussen de schuren en de boerderij door. De boerderij kwam veel eerder op de route als volgens de kilometerstand zou moeten. We hebben over het erf gefietst, maar zagen geen zandpad, zelfs geen mul zandpad. Dus hebben we het pad maar verder gevolgd. Dit was wel heel hobbelig. We kwamen bij een grote weg uit. Door het goede richtingsgevoel van Frans zijn we de goede kant uitgegaan en een stukje verder kwamen we toch weer goed op de route uit.

Frans had het er over gehad dat hij in Duitsland nog maar weinig bankjes was tegengekomen en al helemaal geen picknickbankjes. Vanaf Grossringe besloten we uit te gaan kijken naar een bankje en we waren amper weer op weg toen we langs een schuilhut kwamen. Volgens een plaquette was de schuilhut in 3 dagen tijd gebouwd door de padvinderij van Emlichheim. In de schuilhut stond ook een mooie picknickbank. Dus daar hebben we lekker zitten lunchen. Een schuilhut was op zich niet nodig voor het weer, want het is de hele dag droog gebleven. Het was vanmorgen ook al een stuk warmer dan gisteren, maar het was nog de hele dag heel erg bewolkt en erg grijze luchten. De temperatuur liep wel langzaam op naar 23 graden. ’s Middags ben ik ook maar weer op de korte broek overgegaan.

De echte problemen met de route begonnen toen we weer in Nederland waren. In Duitsland waren we het laatste stuk van de route steeds langs ja-knikkers afgefietst en buizen voor het transport van aardolie. In Nederland gingen we in het eerste stuk door het gebied van de NAM. We moesten voor een bocht naar links rechts afslaan, maar alle wegen die we rechts tegenkwamen waren eigen wegen van de NAM en het was verboden die in te gaan. We zaten al veel verder op de route volgens de kilometer teller toen we een stel tegenkwamen wat een route aan het volgen was via fietsknooppunten. We zijn toen ook maar die kant uitgegaan. We hadden echter geen idee meer hoe de route verder moest gaan, want er stonden bijna geen wegnamen in de omschrijving, alleen maar zandpaden naar links, rechts en rechtdoor. We hebben ongeveer 3 km rondgefietst zonder enig idee te hebben welke kant we uit moesten. Bij een restaurant zagen we een man lopen. Hij kende daar gelukkig heel goed de weg. Hij wist ons zo de weg te wijzen naar het Schoolpad wat wel op de route stond. Uiteindelijk bleken we 4 km extra te hebben gefietst.

Het laatste stuk was weer erg zwaar. Eerst heel lang door kleine gehuchtjes, waar het ontzettend stonk naar boerderijen. We werden ook nog belaagd door een grote zwerm vliegen. Daarna ging het kilometers lang langs een kanaal af en alweer met de wind recht van voren. De wind was in de loop van de dag toch weer wat toegenomen. Het laatste stukje ging dan wel weer door een bos heen en ik vond dat beter fietsen dan over die lange rechte wegen langs kanalen. Frans vond het laatste stuk juist weer heel zwaar omdat dit over hobbelige zandwegen ging.

Dit keer hadden wij niet opgebeld. Er stond een adres in het boekje van Vrienden op de fiets zonder telefoonnummer, dus je kon niet bellen. Ook op het internet stond geen telefoonnummer. Er stond op internet wel bij dat het om een tuinhuis ging en dat gegeven is bij ons wel heel goed bevallen. We hebben aangebeld bij het adres. De man in kwestie vond het wel even heel onverwacht, wat natuurlijk wel voor te stellen is. Maar hij vond het goed dat we kwamen logeren. Het was echter ook geen tuinhuis, maar gewoon een logeerkamer, maar wel met een eigen badkamer.

We hebben direct de spullen binnengebracht. Even later kwam hij vertellen dat we wel buiten op het terras mochten zitten en daar kregen we ook een kopje thee. We vroegen waar we lekker konden eten in Oosterhesselen. Hij vertelde dat er in Oosterhesselen eigenlijk niets was waar je lekker kon eten, maar dat er in het plaatsje Meppen, 3,5 km verderop wel een heel goede Italiaan zat. Dus gingen we na een douche weer op de fiets naar Meppen. Bij de Italiaan aangekomen bleek die echter van september t/m april op dinsdag gesloten te zijn. Dus zijn we toch maar teruggegaan naar Oosterhesselen om daar bij een cafetaria/eetcafé een hapje te eten. Bij het eetcafé zat een groep van 5 dames die ook het Fietserpad aan het fietsen waren. Dit was het 3e jaar achter elkaar dat ze bezig waren met de route. Ieder jaar fietsten ze 3 à 4 dagen en gingen dan weer met de trein naar huis. Ze hopen dit jaar de tocht af te maken en ook donderdag op het Wad te staan. Ze waren op dezelfde punten als wij verkeerd gereden.

Inclusief de afstanden voor het eten en het verkeerd rijden hebben we vandaag 74 km gefietst. Terwijl de route eigenlijk 61,6 km was. Voor morgen hebben we een logeeradres geboekt in Zuid-Laren en donderdag hebben we al een overnachting geboekt in Pieterburen. Vrijdag willen we van Pieterburen weer terug fietsen naar Groningen en daar op de trein stappen om via Zwolle naar Oss te gaan. Vanaf Oss fietsen we dan weer naar huis.

WOENSDAG 04-09-2013 VAN OOSTERHESSELEN NAAR ZUID-LAREN

Onze gastheer had vanmorgen weer voor een uitgebreid ontbijt gezorgd, ondanks dat wij hem gewaarschuwd hadden dat wij van een eenvoudig ontbijt hielden. Rond 9 uur stonden wij alweer klaar om te vertrekken. We hebben besloten om vandaag toch maar even van de route af te wijken. Frans heeft een gat in zijn achter buitenband en hij wil er even een nieuwe buitenband op leggen. In Oosterhesselen zit geen fietsenmaker meer en de enige fietsenmaker in de buurt zit in Sleen wat 4,5 km van Oosterhesselen af is. In Sleen hadden we fietsenmaker De Schakel al snel gevonden. Een band wou hij ons wel verkopen. De buitenbanden waren te koop voor 20 tot 40 euro. Frans begon direct zijn fietstassen leeg te laden en eraf te halen. Toen zei die fietsenmaker dat we wel een band konden kopen, maar dat hij voorlopig geen tijd had om die erop te leggen. Wij vertelden dus dat dat geen probleem was, dat Frans dat zelf wel even kon doen. Toen zei hij dat we het ook niet recht voor zijn zaak mochten doen. We hebben de band dus afgerekend en zijn met alle spullen van zijn erf afgegaan om verder recht voor zijn huis in de berm de band te verwisselen. Frans mocht nog net wel na afloop de kapotte band bij hem afgeven. Oftewel erg vriendelijk was hij niet. Terwijl Frans de nieuwe band erop had gelegd ben ik even in het dorp wat boodschappen gaan doen voor de lunch.

We zijn toen vanaf Sleen rechtstreeks naar Zweeloo gefietst in plaats van eerst terug te fietsen naar Oosterhesselen en daar weer terug op de route te gaan. Toen we weer op de route zaten had ik al 15 km gefietst terwijl het pas op 9,7 km van de route zat. Daardoor was het ook de hele dag tellen hoever we nog moesten fietsen tot het volgende punt van de omschrijving, want deze etappe in het boek was ruim 40 km lang.

In Zweelo vonden we de route terug bij een kerkje wat ooit nog door Vincent van Gogh op schilderij gezet is. Het was inderdaad een leuk kerkje en bij de ingang stond een soort kopie van het schilderij.

Vanaf Zweeloo ging de route 20 km aan een stuk door allerlei natuurgebieden. Eerst ging het door het Sleenerzand en daarna door het Schoonloër veld en daarna door de bossen bij Grolloo. We vonden de route zonder problemen.

Alleen was er op een gegeven moment een stuk door de bossen waarbij wij eigenlijk rechtdoor moesten gaan, maar dat was over een heel lastig stuk kasseienweg. Aangezien Frans nog behoorlijk last heeft van zijn schouder besloten we over het daar langs liggende fietspad te gaan. Dit fietspad ging echter al snel meer naar rechts toe, maar het was wel heel mooi om te fietsen, het ging ook langs een recreatieplas af. Het ging goed tot we bij een kruising kwamen, daar hadden we toch zoiets van we hadden allang weer een paddenstoel of zo tegen moeten komen. We hebben lang staan te kijken op dat punt, we snapten niet goed waar we nu precies waren. Pas toen we verder wilden gaan op de fiets zagen we dat we op routeknooppunt 54 zaten en dat we de verkeerde kant uit wilden gaan. We zijn toen de andere kant uitgegaan en in Grolloo hebben we de route weer opgepikt. Na Grollo ging de route met een grote omweg naar Rolde toe. In het kleine plaatsje Anderen hebben we op een terras thee zitten drinken. Dit was het einde van 1 etappe uit het boekje en mijn fietsteller stond al op 47,5 km en mijn achterwerk was al behoorlijk pijnlijk van het steeds op het zadel zitten. Na een halfuurtje ging het echter weer rustig verder.

Even verder was het plaatsje Rolde en daar staan vlak langs het Fietserpad nog 2 hunebedden. Dus zijn we daar ook weer afgestapt om ze even te bekijken en te fotograferen.

Ook na Rolde ging de route steeds verder door bossen en langs weilanden. Toen ik wilde stoppen om een paar foto’s te maken van Schotse Hooglanders die net naast het pad in het bos stonden te grazen zei Frans dat dat toch niet nodig was, die hebben we in Uden ook. Natuurlijk hebben we die in Uden ook, maar in Uden hebben we ook bossen, heide en zandverstuivingen en van alles meer en toch fietsen we helemaal door Nederland om uiteindelijk bij het Wad te komen, maar een Wad hebben we dan ook niet in Uden.

Rond 4 uur waren we al in Zuid-Laren, een mooi klein stadje. Hier logeren we vannacht ook. Ik dacht steeds waar komt die naam me bekend van voor. Tot ik op een rotonde een beeld zat staan van Berend Botje, die ging varen met zijn scheepje naar Zuid-Laren. Berend Botje kwam niet weerom, maar wij gaan echt nog wel terug naar Uden.

Na een douche zijn we in het centrum gaan eten, dus toch weer even op de fiets. Dit keer kozen we voor Italiaans. We kozen allebei een gerecht de la casa, wat pasta was met broccoli en champignons. Je moest de groente wel zoeken, maar het smaakte heel goed.

Uiteindelijk hebben we vandaag toch weer ongeveer 70 km gefietst, waarvan 58,3 voor de route.

DONDERDAG 05-09-2013 VAN ZUID-LAREN NAAR PIETERBUREN

Na een goed ontbijt waren wij rond 9 uur al op weg voor de laatste etappe van de tocht. We zijn eerst toch nog 1,5 km omgereden om nog even een foto van Berend Botje te kunnen maken. Het was wel weer lastig om de afstanden op de route te controleren omdat we in Zuid-Laren overnacht hebben. Dit was halverwege de route van Anderen naar Groningen. Bij iedere overnachting maak je toch weer wat extra kilometers. Eerst om naar het logeeradres te gaan. Daar zetten we altijd de koffers op de kamer en nemen we even een lekkere douche voor we weer de fietsen pakken om een lekker restaurantje op te zoeken. Dus ook dan rijden we altijd een paar extra kilometers. Als je dan de volgende ochtend weer op de route zit dan klopt je kilometerstand dus niet meer, maar als je hem dan op 0 zet dan klopt het ook niet meer, dus blijf je de hele rest van de route aan het rekenen. In dit geval was dat tot we 20 km verderop in Groningen waren. Gelukkig was de route tot Groningen eenvoudig genoeg te volgen.

We zijn in een keer goed naar Groningen gereden. Ook deze tocht ging weer door en langs enkele mooie natuurgebieden, zoals onder andere het Noordlaarderbos en het Paterswolder Meer. Bij Groningen aangekomen hebben we verder alleen de bordjes centrum gevolgd. Rond 11 uur waren we al midden in de stad Groningen en we hadden dus ruim de tijd om wat in de stad rond te kijken voor we aan de laatste 25 km van de tocht begonnen.

In Groningen zijn we direct op zoek gegaan naar de VVV. Die zat aan de Grote Markt. Jawel de Grote Markt van het Monopoly spel. We hebben nog een tijdje lopen denken wat de andere Monopoly straten van Groningen waren, maar daar kwamen we tijdens de wandeling wel achter. Daar hebben we voor € 1,50 een boekje gekocht met een stadswandeling door Groningen. De wandeling met een duur van 1,5 à 2 uur gaat langs 31 bijzondere punten in de stad Groningen. Wij hebben deze wandeling gedeeltelijk lopend en gedeeltelijk fietsend afgelegd. Groningen is echt een prachtige oude stad, met toch ook hier en daar moderne architectuur er tussendoor.

Na nog een lekkere lunch op een terrasje ging rond half 2 onze fietstocht weer verder, op weg naar het einddoel. Met behulp van het kaartje van de rondwandeling en het kaartje van Groningen in het Fietserpadboek lukte het ons al heel snel om weer op de route te komen.

Zodra we de stad Groningen uit waren, had ik direct zoiets van waaw wat een uitzicht en wat een ruimte. Je kon kilometers om je heen kijken zonder dat je uitzicht belemmerd werd door huizen, dorpen of bossen. Er was weinig anders te zien dan weilanden, onmetelijk verre weilanden.

De temperatuur was al weer gestegen tot ruim boven de 30 graden (het was voor het eerst sinds 1991 dat er in september een tropische dag werd gemeten) en tussen de weilanden was er dus ook helemaal geen beschutting te vinden. Gelukkig hadden we allebei onze pet op en verder konden we alleen flink doorfietsen en op die manier toch wat verkoeling krijgen. We hadden gelukkig ook de wind in de rug. Vooral het eerste stuk van Groningen tot Winsum was 1 lange rechte weg, met amper huizen en slechts enkele gehuchtjes langs de route. Winsum was een iets grotere plaats en daar hebben we op een terrasje even wat fris gedronken en bij de wc nog even onze flessen water ververst, want het water dat er nog in zat was helemaal warm geworden.

Rond kwart over 4 waren we in Pieterburen bij het logeeradres. Daar hebben we even de koffers op de slaapkamer gezet en deze keer hebben we nog niet direct een douche genomen. De tocht was immers nog niet ten einde. Hoewel volgens een zuil de Pieterpadroute begint in Pieterburen bij een hotel/restaurant. Eindigt het Fietserpad volgens de omschrijving nog 5,3 km verder op de dijk met uitzicht op de Waddenzee. Dus ging ook onze tocht weer verder. Het laatste stukje van de route ging langs smalle paadjes met daarnaast hoge rietpluimen, maïs en koren. We volgende de bordjes LF10a tot we bij een routeknooppunt aankwamen vanaf daar moesten we alleen nog naar rechts naar het Wad. Toch weer even een flink klimmetje om de dijk op te komen. Toen we er bovenop waren zagen we dat we er nog niet waren, dit was pas de 1e dijk en daarna kwam er nog 1. Om de laatste tijd op te kunnen moesten we over een wildrooster en door een hekje. Bovenop de dijk liepen volop schapen. Natuurlijk waren we toen nog niet aan het Wad, want er volgde nog een afdaling en een pad van ongeveer 100 meter om echt bij het Wad te komen.

We zagen het Wad wel al liggen en eigenlijk is het toch niet meer als een grote vlakte van vieze stinkende modder. We besloten het voor gezien te houden en zijn teruggekeerd naar Pieterburen. Daar hebben we op een terrasje onder het genot van een grote sorbet gevierd dat we de tocht volbracht hebben.

Daarna zijn we toch maar gaan douchen. Pieterburen zelf is niet meer als 1 straat. Er staan wel hele leuke sfeervolle huizen in. Er is ook een hotel en er zijn enkele restaurants. De 2 restaurants in het dorp behoren tot een familie. Eigenlijk hadden we geen zin in de pizza of pasta van het ene restaurant en ook niet in de visschotels van het restaurant Waddengenot. Het 3e restaurant van het dorp ’t Appeltje zag er echter heel erg verwaarloosd en rommelig uit en het leek zelfs gesloten. Voor het eten hebben we nog een rondwandeling door het dorp gemaakt van 1,5 km. Daarmee heb je dan het hele dorp ook gezien. Deze keer hadden we de fiets niet nodig om bij het restaurant te komen, want het restaurant zat 2 deuren verder als ons logeeradres. We hebben toch maar pizza gegeten met een salade erbij.

Alles samen hebben we vandaag toch weer 63 km gefietst, waarvan ongeveer 49 km voor de route.

Voor wie nog zit te denken over de andere Monopoly straten van Groningen … dat zijn A-Kerkhof en Herestraat.

VRIJDAG 06-09-2013 VAN PIETERBUREN NAAR UDEN

Vanmorgen hebben we eerst nog even een foto laten maken van ons tweeën bij de start van het Pieterpad (hoewel we dat dus niet gelopen hebben, maar gefietst). Bij de paal kwamen we ook weer opnieuw de 5 dames tegen die we in Oosterhesselen bij het eten al ontmoet hadden. Ook zij hadden het Fietserpad afgemaakt. Ze hadden de tocht wel over 3 jaren verdeeld.

Wij hebben besloten om niet zoals in het boekje staat in Baflo op de trein te stappen, maar gewoon terug naar Groningen te fietsen. Dat scheelt weer 1 overstap met de fietsen. Van Pieterburen naar Groningen via de kortste route is ook maar 25 km en we hebben nog een hele dag de tijd om thuis te komen.

Iets over 11 waren we bij het Centraal station van Groningen. De intercity trein van 11.16 van Groningen naar Zwolle hadden we net gemist. We waren per ongeluk in de stoptrein naar Zwolle gestapt en die vertrok om 11.24. We zijn toch maar blijven zitten, want het is steeds zo’n werk trein in en uit met de fietsen en alle bagage.

Vanaf Zwolle hebben we wel de intercity via Nijmegen naar Oss genomen. Vanaf Oss zijn we weer de laatste 20 km op de fiets door het natuurgebied van de Maashorst naar huis gefietst. Onderweg druppelde het af en toe een beetje en we waren nog maar net thuis toen er even een buitje viel. Toch knap hè, hebben we 10 dagen aan een stuk gefietst en maar 1 echte flinke regenbui gehad. We waren rond 4 uur thuis.

Nu zou je denken dat we er na al dat fietsen van de laatste tijd genoeg van zouden hebben, maar na het eten zijn we toch weer even op de fiets naar het centrum gegaan. Zo hebben we ook op deze laatste dag nog 51,4 km gefietst. Dit was wel de dag dat we de grootste afstand hebben overbrugd, maar niet allemaal op eigen kracht.

Afgelegde kilometers

Doordat onze kilometertellers op de fiets enkele keren spontaan op 0 zijn gesprongen was het een heel rekenwerk om uit te rekenen hoeveel kilometers we nu echt de afgelopen 2 weken gefietst hebben. De route van het Fietserpad is 574 km, maar door fout rijden, extra kilometers om bij het logeeradres te komen, extra kilometers om bij een restaurant te komen, om weer terug op de route of thuis te komen hebben wij nog 216 km extra gefietst.

Dag	datum	Traject	Kilometers gefietst	Voor de route	Extra kilometers
1	26-8-2013	Uden – Maastricht	38,8	0	38,8
2	27-8-2013	Maastricht – Elsloo	56	50	6
3	28-8-2013	Elsloo – Neer	77	57,2	19,8
4	29-8-2013	Neer – Wanssum	70,3	51,6	18,7
5	30-8-2013	Wanssum – Nijmegen	59,4	50,3	9,1
6	31-8-2013	Nijmegen – Aalten	88	70,4	17,6
7	1-9-2013	Aalten – Haaksbergen	74	60,2	13,8
8	2-9-2013	Haaksbergen – Vasse	69	60,6	8,4
9	3-9-2013	Vasse – Oosterhesselen	74	61,6	12,4
10	4-9-2013	Oosterhesselen – Zuidlaren	70	58,3	11,7
11	5-9-2013	Zuidlaren – Pieterburen	63	54,5	8,5
12	6-9-2013	Pieterburen – Uden	51,4	0	51,4
			790,9	574,7	216,2

Het weer

Het weer was de afgelopen 2 weken fantastisch en zelfs uitzonderlijk goed. Op 5 september was het een tropisch warme dag, dit was sinds 1991 niet meer voorgekomen. Het was zelfs de warmste septemberdag sinds 1949. In deze 2 weken is het 3 dagen echt somber en donker geweest met temperaturen van 19 tot 23 graden. De meeste dagen was het rond 25 graden en 2 dagen zelfs boven de 30 graden.

Alleen op zaterdag 31 augustus hadden we een echt flinke hoosbui (waar we in zaten) de rest van de dag miezerde het af en toe een beetje. De andere dagen hebben we geen regen gehad. Vooral aan het einde van de dag hadden we vaak het idee dat we de wind tegen hadden, maar dat kan ook wel een beetje aan de vermoeidheid hebben gelegen.

Vermoeidheid

Een veelgestelde vraag was of we niet erg veel spierpijn hebben gehad. Ik kan niet zeggen dat ik spierpijn heb gehad, Frans vertelde dat hij er wel wat last van had gehad. Hij sport veel, maar doet vooral aan hardlopen, wat toch een heel andere beweging is. Ik fiets toch wel vaker een flink eind weg. Wel was het vooral ’s nachts en ’s morgens lastig om een trap op en af te komen doordat ik last had van stijve knieën. Wat wel voor ons beide een probleem was, is dat als je zoveel uren achter elkaar met je kruis op een zadel zit, dat je op een gegeven moment niet meer weet hoe je moet zitten dat het niet zeer doet. Aan het begin van de dag gingen de eerste 20 kilometer nog wel redelijk goed. Daarna merkte je dat je toch steeds vaker even af moest stappen. We hebben soms ook een paar honderd meter gelopen om even niet op het zadel te hoeven zitten. Daarna ging het dan gelijk weer even beter. We hebben de tocht gemaakt op gewone stadsfietsen zonder trapondersteuning (geen e-bike) en in onze gewone kleding dus geen speciale wielrenbroeken of dergelijke.

Tijdsbesteding

De meeste dagen vertrokken we rond 09.15 uur. De eerste dagen waren we meestal pas rond 17.30 uur op het logeeradres. We hebben rustig de tijd genomen. ’s Ochtends vaak een koffiepauze (vaak met gebak). ’s Middags een lunch en even rust bij een picknickbankje. Halverwege de middag nog even een kopje thee en wat later op de middag even pauze voor wat fruit. Verder stopten we heel vaak om even een foto te maken of even ergens rond te kijken. De 2e week waren we vaak al rond 16.00 uur bij ons logeeradres.